Referenties

Hoi Josien.

Ik wilde dit toch even met je delen!
Je bent sept vorig jaar bij ons op stal geweest bij Peter & Tini Vlaar in Abbekerk (NH) en ik deed toen mee met mijn friese merrie Nora.

Ze zit snel in haar hoofd en sluit zich dan af om vervolgens compleet te exploderen.
We hebben geoefend met de rust terug te krijgen en dat zij alles kan verwerken in haar hoofd.
Door allerlei verschillende omstandigheden heb ik niet heel veel tijd gehad om het te oefenen, maar wauw!! wat geeft die paar keer al een verschil.
Ik merkte dat ze steeds sneller door heeft dat het ‘prettig’ voelt en mij ook steeds sneller vertrouwd als ik zeg dat het goed is.
Laatst de ultieme test geprobeerd..
Op aanraden van de dierenarts mag zij niet het land op. De rest stond wel op het land (1 van de eerste dagen) en vanuit de bak is dat te zien.
Ik wíst dat dit “pesten” was en letterlijk de grootste oorlog tussen ons zou geven. Maar ik dacht: als ik híerbij de rust terug krijg, kunnen we álles aan..
Niks aan gelogen dat ik een woest paard had en eventjes dacht ik dat ze door het hek zou gaan. Uiteindelijk stond ze stil, pompend van de ademhaling en ik heb haar de ruimte gegeven.
Op een behoorlijk aantal meters mezelf iets schuin naar haar gericht gezet, gezegd dat ik haar begreep dat ze zo boos was maar er ook niks aan kon veranderen. Alles “open” gezet wat ik me kon bedenken en haar gevraagd naar me toe te komen.
Ze komt normaal eigenlijk nooit (eten is veel belangrijker) maar knaagde nu wat aan haar voorbeen, zette hem vér voor de massa neer om vervolgens ‘bij te stappen’. Ik heb 2 passen naar haar toe gedaan. Dit herhaalde zich met het andere voorbeen en een achterbeen tot ze uiteindelijk toch naar mij toe stapte.
De laatste meters ben ik wel blijven staan om haar volledig naar mij toe te laten komen.
Dat deed ze en legde haar hoofd tegen mijn borst. Ónbeschrijflijk wat er toen door mij heen ging..! Dat ze überhaupt kwam, maar ook zó rustig en vooral daarna de liefde die je voelt als ze tegen je aanstaat.

Ik had haar expres geen leadrope om gedaan (uit veiligheid voor mezelf) maar ook om haar de vrijheid te kunnen geven die ze zou willen.

Daarna heeft ze in alle rust elke oefening die ik vroeg naast mij uitgevoerd en als we stil stonden kon ze rustig haar kudde in het land bekijken zonder daar boos over te zijn.

Het geeft zo’n goed gevoel, ik kan niet omschrijven hóe blij ik ben!!
Na al die jaren vele cursussen gevolgd te hebben, die allemaal hun eigen kwaliteit hadden, maar nooit de rust in haar hoofd konden brengen.
Ik denk er zelfs weer over na om erop te gaan zitten, al is het maar een kwartiertje (Ivm haar blessure). Om ook op die manier te kijken wat en hoe ik die rust kan creëren voor haar.
Maar goed, dat graag met behulp van jou en daarin neem ik tzt wel contact over op.

Voor nu geldt in ieder geval een héle dikke dank je wel voor wat je hebt kunnen meegeven (en eigenlijk zo simpel..)!!!

En sorry dat het een heel lang verhaal is geworden maar ik móest het toch even met je delen.

Groetjes Kirsten